Recenzje filmów

!!! SPOILER ALERT !!! SPOILER ALERT !!! SPOILER ALERT !!! Sylwester Stallone gra gościa, który zarabia na życie uciekaniem z więzień. Niezależnie od tego, jak bardzo więzienie jest strzeżone, nowoczesne i przemyślane, Ray Breslin zawsze znajdzie sposób, żeby się wydostać. Przez ostatnich osiem lat uciekł z czternastu więzień. Za każdą …

„Porwanie” to kino akcji z 2011 roku. W zasadzie nic nadzwyczajnego jeśli chodzi o fabułę – podobnych filmów widziałem już dziesiątki. Ale za to obsada całkiem sympatyczna. Mianowicie Taylor Lautner, znany dotychczas (przynajmniej mi) tylko z jednego filmu („Zmierzch” – nie jestem jakimś wielkim fanem tej wampirzo-wilkołaczej sagi, ale oglądałem) …

W ramach wczorajszego maratonu filmowego udało mi się namówić Małżowinkę na seans siódmego odcinka Gwiezdnych Wojen.

Korzystając z tego, że odwiedziła nas babcia (tak naprawdę teściowa, ale wszyscy mówią na nią babcia, pomimo jej słabych protestów), urządziliśmy sobie wczoraj z Żonką mini-maraton filmowy i udawszy się do Dundrum obejrzeliśmy dwa filmy pod rząd. Pierwszym z nich była amerykańska komedia „Siostry”.

Ponieważ całkiem niedawno zamieściłem tutaj recenzję książki, na podstawie której nakręcono „Marsjanina”, mam dziś ułatwione zadanie. Zamiast opowiadać o całym filmie, wypunktuję tylko najważniejsze (moim zdaniem) rzeczy.

Obejrzałem niedawno film pod tajemniczo brzmiącym tytułem „Time Lapse”. Dziś króciutka recenzja – uwaga, będzie niewielki spojler, ale odkryję zaledwie pierwszych pięć, może osiem minut filmu, więc nawet jeżeli, Czytelniku, zechcesz potem ten film obejrzeć, możesz tę recenzję śmiało łyknąć.

Odwiedziłem niedawno przybytek zwany kinem, gdzie obejrzałem sobie trzecią część opowieści o przygodach Minionków. Tytuł filmu – uwaga, niespodzianka! – to „Minions”

Obejrzeliśmy sobie ostatnio „Interstellar”, jedno z nowszych osiągnięć współczesnego kina SF. Dziś króciutka recenzja. Króciutka, bo nie lubię pisać negatywnych recenzji, a ta właśnie taka będzie.

Recenzja filmu katastroficznego San Andreas. Ujdzie, ale szału nie ma...

Dziś szybciutka recenzja obejrzanego przeze mnie niedawno filmu „American Sniper”. Film opowiada o – uwaga, niespodzianka – snajperze. Amerykańskim.

Zachciało nam się ostatnio znów wybrać z Żonką do kina, tym razem na drugą część „Pitch Perfect”, która właśnie teraz ma premierę w Irlandii. Jedynkę obydwoje bardzo lubimy, więc grzechem byłoby nie pójść na drugą część, c’nie?

Obejrzeliśmy sobie niedawno „Idę”. Recenzja dziś będzie krótka i zwięzła. Do bani ten film jest. Nie strzelają się, nie latają za ufokami po kosmosie, nie ma mordobicia, cycków, teleportacji, podróży w czasie ani sarkazmu.

Wybraliśmy się wczoraj z Żonką do kina – po raz pierwszy od nie-pamiętam-kiedy – na kolejną odsłonę „Szybkich i wściekłych” – tym razem już siódmą.

Obejrzałem sobie całkiem niedawno „Oblivion” z Tomem Cruisem (film z 2013 roku) i ze smutkiem stwierdzam, że to już nie to samo, co „Raport mniejszości” czy „Mission Impossible”. I nie wiem, czy przemawia przeze mnie melancholia, że „kiedyś było lepiej”, czy faktycznie film jest gorszy.

Farty Towels – taką nazwę nosi „Hotel Zacisze” w ostatnim odcinku. Stąd taki a nie inny tytuł dzisiejszego wpisu… Proszę mi wierzyć lub nie (ja bym nie wierzył), ale chociaż jestem wielkim fanem grupy Monty Python, dopiero niedawno odkryłem ten serial.

Obejrzałem sobie wczoraj najnowszą wersję „Robocopa”, dziś krótka recenzja. Najpierw, dla niecierpliwych, coś w rodzaju werdyktu: dobre, polecam. Co prawda pomysł nie najnowszy, za 3 lata oryginalnemu Robocopowi strzeli trzydziestka, a więc nie w kij dmuchał, ale za to wykonanie całkiem fajne.

Zachciało nam się ostatnio z Żoną zakosztować trochę multimedialnej rozrywki – sprzedali my dziecko do sąsiadów i udali my się szykiem zwartym ku najbliższemu kinu, w którym akurat grali wściebkich i szykłych. A może szybkich i wściekłych? Jakoś tak… W każdym razie chodzi o szóstą już część filmu o koleżkach, …

Pomimo nieustającego kryzysu, zaszaleliśmy wczoraj i poszliśmy do kina obejrzeć najnowsze dziecko Dziewiątej Muzy czyli kontynuację opowieści o Batmanie. Po naszemu: The Dark Knight Rises (czyli Ciemny Rycerz Powstaje, prawie jak w tym kawale o Czarnym Rycerzu, tylko bez scen niecenzuralnych).

Sprzedaliśmy wczoraj dziecko sąsiadom, a następnie udaliśmy się do przybytku Dziesiątej Muzy. Tym razem padło na Romana Sidło o dźwięcznym tytule „The Lucky One”.

Howarda czytałem jeszcze w podstawówce. Seria o Conanie wydawała mi się wtedy strasznie fajna, przez krótki czas była to w zasadzie jedyna literatura jaką akceptowałem. No bo przecież nie dość że super bohater to jeszcze jakieś nieistniejące krainy, potwory, trochę magii…