Recenzje gier

Wbrew pierwszemu wrażeniu, dzisiejszy wpis nie jest autobiografią autora blogu. Będzie o prostej karciance, w którą grywałem kiedyś, za czasów wczesnej gąsienicy, a w którą grać nauczyła mnie mieszkająca podówczas z dziadkami starowinka imieniem Stefania, o której może kiedyś napiszę coś więcej, bo to barwna postać warta epigramatu. Skupmy się …

Recenzja oślizgłej planszówki, na którą zostaliśmy podstępnie namówieni podzcas naszych niedawnych wakacji w Waterford.

Doskonała gra słowna dla duetów i kwartetów.

Karcianka słowna dla tych, którzy lubią karcianki słowne.

Opowieść o całkiem niezwykłej grze komputerowej, która - chociaż wygląda jakby była pisana rylcem w glinie - wciąga jak radziecki odkurzacz.

Literaki: która wersja lepsza?

Recenzja gry "czytającej w myślach". Ciekawy pomysł, wciąga jak radziecki odkurzacz.

Jeszcze jedna z pierdyliona odmian gry w 2048. Nawet ciekawa.

Pięć lat temu pisałem o grze Othello (znaną też pod nazwą Reversi): Othello Gra jest fajna, bo ma łatwe reguły, a więc nie wymaga zbyt długiej nauki. Jest też solidnie rozgałęziona, a więc – w odróżnieniu od takich warcabów na przykład – szanse na powtórzenie tej samej partii są praktycznie …

Jak już kilkakrotnie wspominałem, wymyślanie tytułów nie jest moją mocną stroną. Po japońsku „futoshiki” oznacza „nierówność”.

Nie znam niemieckiego. Pochodzę z kraju sąsiadującego z Niemcami, ale jakoś nigdy nie było dobrej okazji, żeby się tym językiem zainteresować. Albo inaczej: była, ale w niewłaściwym czasie. Przytrafiło mi się swego czasu na studiach w Wojskowej Akademii Technicznej uczęszczać przez trzy miesiące na końcówkę ostatniego semestru języka niemieckiego. Ponieważ jednak …

Jeden z Czytelników niniejszej podróbki bloga podesłał mi niedawno link do gry logicznej, o której dziś napiszę. Mowa o Rikudo. Zadanie jest niby proste: trzeba wypełnić sześciokątny plaster miodu liczbami od jeden do maksimum (36 albo 60 albo 90 – w zależności od stopnia trudności). Należy to zrobić tak, żeby …

Dziś króciutka recenzja gry, którą odkryłem całkiem niedawno, a która wessała mnie całkiem. Na szczęście na krótko, bo gra jest typu „przejdź wszystkie plansze i zapomnij”.

Pamiętacie recenzję gierki „Hook”? Jeżeli nie, tutaj można poczytać: http://xpil.eu/moja-trucizna-codzienna-hook/ Dziś recenzja bardzo podobnej gry, mianowicie Loop.

Dziś nietypowo, wracamy do gry, o której już kiedyś pisałem, czyli Dixit. Ostatnio kiedy grałem w Dixit, robiłem to za pomocą kart od Tajemniczego Domostwa, innej gry karcianej, równie pasjonującej, która jednakowoż nadaje się do Dixit idealnie. Tym razem – w końcu – udało się zagrać w Dixit kartami do …