Pchełki SQL

Ostatnio szukaliśmy w polskim słowniku rzadkich kombinacji dwuliterowych.

Ponieważ w departamencie Pchełek SQL panuje ostatnio złowroga cisza, postanowiłem spróbować odświeżyć tę sekcję.

Pisałem kiedyś o latach przestępnych: skąd się wzięły, na czym polegają i tak dalej.

Algo-rytm prze-stęp-NY

Dziś szybciutko o bardzo prostym, a zarazem bardzo efektownym sposobie sprawdzenia, czy dany rok jest przestępny czy nie. Za pomocą języka SQL!

Każdy, kto przez jakiś czas pracował z językiem SQL wie, że prędzej czy później pojawia się potrzeba ponumerowania kolejnych rekordów. W tym celu wymyślono funkcję ROW_NUMBER(), która – jak sama nazwa wskazuje – generuje kolejne wartości od jeden wzwyż, dla każdego rekordu.

Jeżeli ktoś ma do czynienia z hurtowniami danych, prędzej czy później nadzieje się na termin SCD, czyli Slowly Changing Dimension.

SCD to wymiar, który zmienia się rzadko, ale jednak się zmienia.

Dziś pchełka SQL o przewrotnym tytule, dzięki któremu mam cichą nadzieję ściągnąć tu jakiegoś wojującego… no nie wiem właściwie kogo. W każdym razie rzecz będzie o ciekawym i bardzo mało znanym błędzie SQL Servera, na który miałem niedawno okazję się nadziać (na szczęście bezboleśnie).

Jak powszechnie wiadomo^{[citation needed]}, jedną z bardziej wydajnych metod na sprawdzenie spójności danych jest ich haszowanie za pomocą funkcji skrótu.

Dzisiejsza Pchełka nie zawiera ani jednej linii kodu SQL. Da się? Da się!

Jednym z możliwych podejść do synchronizacji danych między dwiema dużymi tabelami na SQL Serverze jest używanie funkcji haszującej.

W praktyce wygląda to tak:

Dziś Pchełka dość krótka, za to całkiem interesująca, ponieważ podczas jej pisania poznałem nową konstrukcję języka SQL (a konkretnie jego microsoftowej odmiany czyli TSQL).

W ramach zabaw z nową wersją SQL Servera zaciągnąłem sobie do bazy słownik polski oraz angielski.

Ograniczyłem się do słów o długości nieprzekraczającej 15 znaków – tyle bowiem ma w każdą stronę plansza do Literaków.

Patrzymy na okno i wiemy od razu, że to jest okno, prawda? Patrzymy na głowę, nieważne czyją – i od razu wiemy, że to jest głowa. Patrzymy na wieszak i prawie na pewno nie pomylimy go z glebogryzarką. Potrafimy kategoryzować w zasadzie odruchowo i bez większych oporów.

Komputery, może poza naiwnymi namiastkami sztucznej inteligencji, które co i rusz ktoś gdzieś próbuje promować, tak nie mają. Im trzeba powiedzieć konkretnie: to jest liczba siedem. A to jest tekst „siedem”. I tak dalej.

Dziś pchełka nieco bardziej zaawansowana niż zwykle, za to dość przydatna.

Jak powszechnie wiadomo^{[citation needed]}, dane komputerowe można kompresować. Robi się to z rozmaitych przyczyn, z których główna to – uwaga, niespodzianka – próba zaoszczędzenia miejsca, które owe dane zajmują.

Dziś króciutka pchełka, która narodziła mi się całkiem niechcący.

Tym razem zamiast wstępów od razu lecimy z gęstym. Czytelnik zorientowany sobie poradzi, a Czytelnik niezorientowany prawdopodobnie zamknął artykuł już po przeczytaniu tytułu 😉