Pamiętacie recenzję gierki „Hook”? Jeżeli nie, tutaj można poczytać: http://xpil.eu/moja-trucizna-codzienna-hook/
Dziś recenzja bardzo podobnej gry, mianowicie Loop.
Recenzje gier
Recenzja już była
Dziś nietypowo, wracamy do gry, o której już kiedyś pisałem, czyli Dixit.
Ostatnio kiedy grałem w Dixit, robiłem to za pomocą kart od Tajemniczego Domostwa, innej gry karcianej, równie pasjonującej, która jednakowoż nadaje się do Dixit idealnie. Tym razem – w końcu – udało się zagrać w Dixit kartami do Dixit.
Ha!
Moja trucizna codzienna: Influence
Dziś odkurzam troszkę już zarośnięty pajęczynami temat gier na Androida. Tym razem padło na całkiem łebską grę o wdzięcznie dźwięczącej nazwie „Influence”.
Czyli po naszemu – wpływ.
Moja trucizna codzienna: Hook
Dziś recenzja jednaj z najprostszych gier na Androida, w które przydarzyło mi się zagrać ostatnimi czasy. Hook jest grą, w której nacisk położono na dwie rzeczy; obydwu mi czasem życiu brakuje: prostota oraz minimalizm.
Moja trucizna codzienna: Slitherlink
Dziś kolejna recenzja gry na Androida. Gry, w którą młócę od dobrych dwóch lat, i – chociaż wiem, że nie da się jej skończyć, bo ma za dużo poziomów – gram dla zachowania sprężystości dendrytów i aksonów.
Gra owa to Slitherlink.
Moja trucizna codzienna: Quizwanie
Kolega podesłał mi niedawno link do gry, której nazwa od razu wydała mi się bardzo podejrzana. „Quizwanie” powinno się przecież nazywać „Quizowanie”, no nie?
Moja trucizna codzienna, odsłona trzecia
W trzeciej części serii „Moja trucizna codzienna” opiszę dziś polską grę „Słowotok”. Gra jest bardzo podobna do angielskiego „Boggle”. Jedyna istotna różnica między tymi dwiema grami to sposób liczenia punktów, cała reszta jest w zasadzie identyczna.
Moja trucizna codzienna, odsłona druga
Ciąg dalszy mojej króciutkiej seri recenzji gier na Androida. Tym razem zręcznościówka pt. Hill Climb Racing.
Gierka jest typowym zabijaczem czasu do tramwaju czy toalety – jeździmy najróżniejszymi pojazdami po dwuwymiarowych planszach (z lewej w prawą) i staramy się nie przewrócić. Dotknięcie głową ziemi lub sufitu (w przypadku tuneli) kończy grę. Wpadnięcie do dziury kończy grę. Koniec paliwa, zanim złapiemy kolejny czerwony kanisterek kończy grę.
Moja trucizna codzienna, odsłona pierwsza
Z braku lepszego pomysłu postanowiłem w najbliższym czasie wrzucić tutaj recenzje gier na Androida, w które grywam najczęściej i najchętniej. Recenzje będą subiektywne i niekompletne, proszę więc bez większych zahamowań wieszać psy tudzież innych przedstawicieli fauny. Albo flory. Co kto lubi.
Aton – recenzja
Czwarta z kolei gra, w którą miałem przyjemność grać w ostatni weekend, i którą ku umiarkowanemu nieszczęściu wszystkich pięciorga Czytelników tego ersatzu bloga zamierzam teraz opisać, to Aton.
List miłosny – recenzja
To już trzecia z rzędu recenzja gry, w którą zostałem zmuszony grać w ostatni weekend przez mojego planszówkowego znajomego. Tym razem padło na grę karcianą pt. „List miłosny”.
Gra jest szybka, łatwa i przyjemna – w zasadzie byłem w stanie grać bez podpowiedzi i instrukcji już po pierwszej rundzie.
No thanks – recenzja
Zgodnie z obietnicą, tym razem recenzja prościutkiej, acz wrednie złośliwej karcianki pod podejrzanie negatywnym tytułem „No thanks”.