Jednym z prenumerowanych przeze mnie blogów jest zaBOOKowany, na którym nowe wpisy pojawiają się wprawdzie dość rzadko, ale za to są na ogół całkiem ciekawe.
Jeden z ich niedawnych wpisów to recenzja książki Sławomira Nieściura pod tytułem „Wedle zasług”. Ponieważ ani nazwisko autora, ani nazwa serii („Zona Fabryczna”) nic mi nie mówiły, a do tego poczytałem sobie o książce w paru innych miejscach i wyszło na to, że może być całkiem niczego sobie – zaryzykowałem.
Jakiś czas temu, całkiem niedawno, jeden ze stałych Czytelników niniejszej namiastki blogu podesłał mi namiar na „Legendy polskie”, zbiór sześciu opowiadań fantastycznych opartych na starych, do bólu oklepanych polskich legendach.
Po króciutkiej nie-recenzji dziś czas na równie króciutką recenzję „Immunitetu” Mroza, ostatniej (jak na razie) części przygód Joanny Chyłki i Kordiana Oryńskiego. Dziś wyjątkowo nie opowiem szczegółowo o fabule, bo mi się nie chce. Zdradzę
Pisanie jeszcze-nie-recenzji zaczyna pomału wchodzić mi w krew. Nie będę ściemniał: jest to tani sposób na zwiększenie objętości blogu, bo zamiast jednego wpisu o książce mogę popełnić dwa lub nawet – w rzadkich przypadkach – trzy (na przykład wpisy o ostatniej części serii „Długa Ziemia” Pratchetta / Baxtera: 1, 2, 3)
Niemniej jednak nie jest to główny cel tych wpisów.
„Rewizja” to powieść ponura. Trzecia część cyklu przygód Chyłki i Oryńskiego pozostawia czytelnika w stanie lekkiego przygnębienia.
Po „Kasacji” i „Zaginięciu” przyszedł czas na „Rewizję”, trzecią część cyklu przygód Chyłki i Oryńskiego.
Na razie przeczytałem dopiero jedną trzecią powieści, więc na recenzję trzeba będzie poczekać jeszcze dzień lub pięć, ale mogę już zdradzić sekret: warto! Mróz nic a nic nie zwalnia tempa i bardzo ciekawie plecie losy bohaterów.
Kolejna po „Kasacji” powieść Remigiusza Mroza z serii o Chyłce i Oryńskim to „Zaginięcie”.
Połowę „Zaginięcia” przeczytałem kulturalnie na Kindelku. Niestety, po lekturze recenzji „Kasacji” moja Lepsza Połówka zażyczyła sobie owąż „Kasację” przeczytać, w związku z czym musiałem tymczasowo pożegnać się z Kindelkiem i przesiąść na Patelnię.
Czytanie na Patelni – wbrew pozorom – nie jest wcale takie złe. Aplikacja „Kindle” dla Androida jest dobrze pokumana – dałem radę.
Dziś czas na recenzję, bo właściwie czemu by nie?
Przeczytałem już połowę książki – i nie mogę się doczekać, kiedy przeczytam drugą.
Już wiem, dlaczego książki Mroza mi się tak podobają!
Idąc za ciosem, a także po intensywnych sugestiach Czytelników poprzedniej recenzji, zaryzykowałem i nabyłem w drodze kupna własną kopię „Kasacji” Remigiusza Mroza. Tym razem najlepszą ofertę znalazłem na Virtualo.
To było przedwczoraj.
Dziś udało mi się „Kasację” skończyć, co uznaję prywatnie za niezły wyczyn – na ogół przeczytanie książki zajmuje mi z tydzień albo i dłużej. Jednak od „Kasacji” naprawdę ciężko się oderwać!
Miarą zaje… znaczy, tego, fajności książki jest ilość wysiłku włożonego przez czytelnika w zorganizowanie sobie czasu na jej lekturę. Albowiem – niestety – dorosłość polega między innymi na tym, że ma się na wszystko mniej czasu.
Na „Chór…” Mroza znalazłem czas bez wahania 😉
Książka jest doskonałą odskocznią od wszystkiego, co do tej pory czytałem.
Remigiusz Mróz to nazwisko (i imię!), które znam dopiero od dziś. Jeden ze stałych Czytelników blogu podrzucił mi dziś namiar na „Chór zapomnianych głosów” tegoż właśnie Remigiusza. Dałem Gandalfowi zarobić 13 złotych (niech żyją promocje e-booków!) i od kilku godzin jestem szczęśliwym posiadaczem własnej kopii.
Przez ostatni tydzień przegryzałem się pracowicie przez „The Long Cosmos” Pratchetta / Baxtera. Dziś czas na recenzję.