Udało mi się niedawno skończyć „Unseen Academicals” mojego ulubionego Pratchetta, dziś szybka recenzja.
RK 2014
Straż! Straż!
Skończyłem niedawno czytać „Guards! Guards!” mojego ulubionego Pratchetta. Książka jest wybitna. Opowiada o tym, jak powstała Straż Miejska Ankh-Morpork. A raczej jak została przywrócona do świetności.
Pomniejsze bóstwa: cytaty
Dziś króciutko.
Czytam sobie „Small Gods” Pratchetta. Jestem dopiero w okolicach 20% książki, a już zgromadziłem całkiem zacną kolekcję cytatów, którą niniejszym prezentuję.
The Last Hero
Czytam sobie „The Last Hero” mojego ulubionego Pratchetta i ku swemu zdumieniu odkrywam coś, o czym mój dobry znajomy mówił mi kilka lat temu, a ja mu wtedy, głupi, nie wierzyłem: mianowicie to, że Pratchett
Mróz, upał i niespodzianka
Udało mi się niedawno pójść za ciosem i przeczytać „Mróz” i „Upał” pana Ciszewskiego. I co?
The Light Fantastic: werdykt
Minęło już dobrze ponad dwa lata od czasu, gdy, zakupiwszy angielskojęzyczny oryginał „Blasku fantastycznego” odgrażałem się publicznie, że zacznę czytać po angielsku.
Marcin Ciszewski: Wiatr
Trafiła mi się niedawno książka Marcina Ciszewskiego (tak, to ten od www.1939.com.pl) pod tytułem „Wiatr”. Jeżeli ktoś sądzi, że książka traktuje o gastrycznych przypadłościach dolnej końcówki przewodu pokarmowego, zawiedzie się srodze. Minipowieść „Wiatr” tytuł swój wzięła bowiem z prawdziwego, tatrzańskiego wiatru. Właśnie w Tatrach (a konkretnie na Kasprowym) rozgrywają się pierwszoplanowe sceny powieści. Grupka znajomych (tak na oko z 10-12 osób, nie chce mi się teraz dokładniej liczyć) wjeżdża kolejką linową na Kasprowy, żeby tam świętować Sylwestra. Duje, dmie i dmucha, sypie gęsty śnieg, warunki idealne żeby siąść na zadupiu w ciepłej, przytulnej stacji kolejki linowej, nachlać się, nażreć i zrobić te wszystkie głupie rzeczy, które się zazwyczaj robi przy okazji zmiany numeru roku na wyższy.
Łowca i owca
Jak się nietrudno domysleć, dziś recenzja „Łowcy androidów”, słynnej literackiej próby odpowiedzenia na pytanie, czy androidy marzą o elektrycznych owcach.
Przyznaję bez większego zawstydzenia, że książki tej jeszcze nie przeczytałem, chociaż została napisana prawie dziesięć lat przed moimi narodzinami.
Jo Nesbø: Człowiek nietoperz
Dziś recenzja książki, której teoretycznie w ogóle nie powinienem był przeczytać.
Święty chaos
Przytrafiło mi się niedawno odsłuchać wszystkie czternaście odcinków „Świętego chaosu” Cezarego Harasimowicza, pierwszej w moim życiu książki wydanej wyłącznie w formie audiobooka.
1939
Nie lubię literatury historycznej. No nie trawię, i koniec. Bierze się to zapewne z tego, że w domu rodzinnym miałem historyka-hobbystę w postaci dziadka, który próbował mi wbijać miłość do historii młotkiem. Efekt był zgoła przeciwny, znielubiłem naukę historii, lektury historyczne i ogólnie wszystko, co się wokół dawnych dziejów kręci.
Sezon burz
![1397646.3[1]](https://xpil.eu/wp-content/uploads/2014/01/1397646.31-150x150.jpg)
Jako wielki (ponad 100 kg żywej wagi) fan prozy Sapkowskiego, ze szczególnym uwzględnieniem Pięcioksiągu Wiedźmińskiego (w sześciu tomach), dorwałem się ostatnio do „Sezonu burz”, siódmego tomu opowieści o wiedźminie Geralcie.