Uff! Cud się stał, udało mi się wreszcie skończyć pierwszy z trzech tomów powieści Alastaira Reynoldsa o tytule jak w tytule, czyli po naszemu „Przestrzeń objawienia”
RK 2015
Opowieści ze świata Wiedźmina
Wstyd się przyznać, ale dopiero dziś rano skończyłem lekturę zbiorku opowiadań „Opowieści ze świata Wiedźmina” różnych autorów zza naszej wschodniej granicy. Dziś króciutka recenzja.
Meekhańskie pogranicze – początki
Słucham sobie (tak, słucham, bo nijak ostatnio nie potrafię znaleźć czasu na czytanie óczmi) ostatnio „Opowieści z meekhańskiego pogranicza” – bardziej z obowiązku i nudy, niż z faktycznego zaciekawienia. Książka, która miała być objawieniem na miarę PLD okazała się być przeciętną opowieścią o ekipie żołnierzy, którzy rozrabiają na meekhańskim pograniczu (poniekąd logiczne, khem, nieprawdaż).
Leopard
Tematy historyczne pojawiają się na tym blogu tak rzadko, że jak na razie nikomu nie udało się żadnego zaobserwować. „Leopard” to nazwa czołgu z czasów drugiej wojny światowej. Ale ponieważ tematy historii staramy się omijać najszerszym możliwym łukiem, dziś zamiast o czołgu będzie o książce.
Axis – recenzji nie będzie
Z przykrością stwierdzam, że – przynajmniej chwilowo – recenzji „Axis” nie będzie. Książka nie przeszła mojej próby 50 stron.
Spin, Syn i Serce
Dzisiejsza recenzja będzie raczej nietypowa. Albowiem dotyczyć będzie trzech różnych książek, z których jedną już niedawno opisywałem, drugiej – nie dokończyłem, a trzecią ledwie co zacząłem.
Jo Nesbo: Krew na śniegu
Przydarzyło mi się niedawno odsłuchać audiobooka o tytule jak powyżej. Dziś króciutka recenzja.
Odczucia mam dwojakie.
Recenzja: Spin
Trójka dzieciaków, Jason, Diane i Tyler, prowadzą beztroskie życie dziesięciolatków. Jason i Diane to dzieci E.D., giganta branży telekomunikacyjnej (i kilku innych branż), z kolei mama Tylera pracuje u E.D. jako sprzątaczka. Bariera społeczna jest doskonale widoczna (Tyler jeździ na starym, pordzewiałym rowerze, podczas gdy Diane i Jason mają zawsze najnowsze, błyszczące ścigacze i tak dalej). Jason jest dociekliwym geniuszem, w którym E.D. pokłada wielkie nadzieje. Diane i Tyler mieliby się ku sobie, gdyby byli trochę starsi – a tak po prostu wszyscy stanowią trójkę najlepszych przyjaciół, włócząc się po okolicy, gadając o tym i owym, obserwując życie dorosłych i snując dziecinne marzenia.
A potem, ni stąd ni zowąd, znikają gwiazdy.
Długi Mars: recenzji nie będzie…
Od czasu do czasu zdarza mi się, że książka, którą zaczynam czytać, okazuje się na tyle niestrawna, że przerywam czytanie przed końcem.
Zazwyczaj staram się trzymać reguły pięćdziesięciu stron. A więc: jeżeli książka mnie nie porwie przez pierwszych pięćdziesiąt stron, to stwierdzam, że szkoda czasu na resztę.
W przypadku „Długiego Marsa” dotarłem do jednej trzeciej. I dalej nie dam rady.
Cyberiada po angielsku
Rozpoczynamy drugi tysiąc wpisów na blogu. Trzeba to opić! Alleluja!
Recenzja: Marsjanin
Dziś, zgodnie z obietnicą, recenzja „Marsjanina” – pierwszej od dawna książki, którą przeczytałem w niecałe 24 godziny, chociaż do miniaturek nie należy (prawie 400 stron!).
Rozdarty
Zacząłem ostatnio czytać „Bajki robotów” mojego ukochanego Stasia od Lemów – tym razem jednak po angielsku. Muszę przyznać, z wielkim zdumieniem, że Michael Kandel (rodowity Amerykanin!) zrobił niesamowitą robotę