Uff! Cud się stał, udało mi się wreszcie skończyć pierwszy z trzech tomów powieści Alastaira Reynoldsa o tytule jak w tytule, czyli po naszemu „Przestrzeń objawienia”
Czytaj dalej Revelation Space
Kategoria: RK 2015
Opowieści ze świata Wiedźmina
Wstyd się przyznać, ale dopiero dziś rano skończyłem lekturę zbiorku opowiadań „Opowieści ze świata Wiedźmina” różnych autorów zza naszej wschodniej granicy. Dziś króciutka recenzja. Czytaj dalej Opowieści ze świata Wiedźmina
Meekhańskie pogranicze – początki
Słucham sobie (tak, słucham, bo nijak ostatnio nie potrafię znaleźć czasu na czytanie óczmi) ostatnio „Opowieści z meekhańskiego pogranicza” – bardziej z obowiązku i nudy, niż z faktycznego zaciekawienia. Książka, która miała być objawieniem na miarę PLD okazała się być przeciętną opowieścią o ekipie żołnierzy, którzy rozrabiają na meekhańskim pograniczu (poniekąd logiczne, khem, nieprawdaż). Czytaj dalej Meekhańskie pogranicze – początki
Leopard
Tematy historyczne pojawiają się na tym blogu tak rzadko, że jak na razie nikomu nie udało się żadnego zaobserwować. „Leopard” to nazwa czołgu z czasów drugiej wojny światowej. Ale ponieważ tematy historii staramy się omijać najszerszym możliwym łukiem, dziś zamiast o czołgu będzie o książce. Czytaj dalej Leopard
Axis – recenzji nie będzie
Z przykrością stwierdzam, że – przynajmniej chwilowo – recenzji „Axis” nie będzie. Książka nie przeszła mojej próby 50 stron. Czytaj dalej Axis – recenzji nie będzie
Spin, Syn i Serce
Dzisiejsza recenzja będzie raczej nietypowa. Albowiem dotyczyć będzie trzech różnych książek, z których jedną już niedawno opisywałem, drugiej – nie dokończyłem, a trzecią ledwie co zacząłem. Czytaj dalej Spin, Syn i Serce
Jo Nesbo: Krew na śniegu
Przydarzyło mi się niedawno odsłuchać audiobooka o tytule jak powyżej. Dziś króciutka recenzja.
Odczucia mam dwojakie. Czytaj dalej Jo Nesbo: Krew na śniegu
Recenzja: Spin
Trójka dzieciaków, Jason, Diane i Tyler, prowadzą beztroskie życie dziesięciolatków. Jason i Diane to dzieci E.D., giganta branży telekomunikacyjnej (i kilku innych branż), z kolei mama Tylera pracuje u E.D. jako sprzątaczka. Bariera społeczna jest doskonale widoczna (Tyler jeździ na starym, pordzewiałym rowerze, podczas gdy Diane i Jason mają zawsze najnowsze, błyszczące ścigacze i tak dalej). Jason jest dociekliwym geniuszem, w którym E.D. pokłada wielkie nadzieje. Diane i Tyler mieliby się ku sobie, gdyby byli trochę starsi – a tak po prostu wszyscy stanowią trójkę najlepszych przyjaciół, włócząc się po okolicy, gadając o tym i owym, obserwując życie dorosłych i snując dziecinne marzenia.
A potem, ni stąd ni zowąd, znikają gwiazdy. Czytaj dalej Recenzja: Spin