Nasz (chociaż niektórzy twierdzą, że nie nasz, tylko litewski, ale ja tam lubię myśleć, że jednak nasz) Wieszcz napisał był swego czasu takie oto dwa wersy:
Krwiodawstwo
Oddaję krew, więc dlaczego by o tym tu nie napisać od czasu do czasu?
Pięćdziesiątka pękła
Z moich zgrubnych wyliczeń wynika, że w zeszłym tygodniu przekroczyłem magiczną barierę pięćdziesięciu litrów.
I nie chodzi bynajmniej o wypitą w życiu wódkę ani piwo.
Krwawy maj
TL;DR: apel jest na samym dole, przewiń sobie, jeżeli nie chcesz czytać całego wpisu.
Moja niedawna wizyta w Domu Wampirzej Rozpusty (zwanym tu dla niepoznaki Stacją Krwiodawstwa, po naszemu Blood Donation Clinic) różniła się nieco od poprzednich, co uznaję za wystarczający powód, by o tym napisać.
Otóż na ogół oddawać krew chodzę sam. Próbowałem już kilka razy umawiać się z różnymi ekipami, ale zawsze się potem okazywało, że komuś coś w ostatniej chwili wypadło albo się ktoś po prostu wycofywał, albo zapomniał sobie wpisać w kalendarz…
Raz na 90 dni…
Poprzedni wpis poświęcony krwiodawstwu zrobiłem na zasadzie bełkotliwego strumienia nieuporządkowanych myśli, czyli nic nowego. Dziś spróbujemy eksperymentalnie poudawać, że wiemy więcej, niż wiemy.
Raz jeszcze oddałem krew. 470 mililitrów albo 47 centylitrów, albo – najprościej – prawie pół litra. A w zasadzie jeżeli dodać krew pobraną przed pobraniem właściwym do testów, do różnych fiolek i pojemniczków, to – kto wie? – może nawet uzbierałoby się tego razem pół litra.
Kosztowne pomyłki
Dostałem dziś pismo z IBTS (lokalny odpowiednik polskiego HDK), z którego dowiedziałem się, że bardzo, ale to bardzo mnie przepraszają…
Ki czort? No nic, czytam dalej…
…, ale między czerwcem 2014 a listopadem 2015 używali wadliwego sprzętu do badania poziomu hemoglobiny i w związku z tym mogli nieprawidłowo – uwaga, niespodzianka – zmierzyć mi poziom hemoglobiny.
W efekcie mogli niechcący przeoczyć u mnie anemię.
470
winda się wlecze co z tą windą dobra jest parter gdzie ta taksówka zamawiałem dziesięć minut temu o jedzie nie to nie ta kurdę ileż można czekać no wreszcie jest – dzień dobry dokąd jedziemy
Wciążnarząd Krew Klinika
Jak każe wieloletnia tradycja, raz na kilka miesięcy udaję się do lokalnej siedziby Hrabiego Draculi dać sobie wyssać 470 mililitrów krwi. Tym razem padło na Stillorgan Blood Clinic (czyli po naszemu – jak w tytule).
Pół litra pękło a ja dalej trzeźwy
Nie dalej jak godzinkę temu odwiedziłem po raz kolejny przybytek zła i rozpusty zwany dla niepoznaki stacją krwiodawstwa. Skończyło się tak jak zawsze: wylało się ze mnie prawie pół litra krwi, w zamiast za to wcisnęli mi z litr wody (ale przez otwór gębowy, nie dożylnie) a także paczkę chipsów, dwie paczki herbatników i herbatę. Bardzo zdrowe jedzenie, bez dwóch zdań.
Wampiriada, odsłona ochnasta
I znów dałem sobie spuścić trochę juchy w lokalnej stacji krwiodawstwa. Wróciłem o 470 mililitrów (po naszemu: pintę) lżejszy, za to z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku.
Znów wampiriada
Jak już kilka razy wspominałem, zdarzyło mi się kiedyś (dawno temu) rozpocząć karierę honorowego dawcy krwi. Po oddaniu ponad 42 litrów wyemigrowałem do Irlandii, co zaowocowało dwoma latami przerwy w oddawaniu.
Krwi!
W wojsku spędziłem prawie pięć lat. Czasu w wojsku jest mało, a już zwłaszcza w akademii wojskowej, gdzie nie tylko maszeruje i śpiewa się w maskach gazowych („tatusiu! a pokaż jak słoniki biegają!”), składa broń z zamkniętymi oczami i biega na poranną zaprawę, ale też uczy się o diagramach Harela, optymalizacji wielokryterialnej metodą Simplex tudzież liczy się różniczki, wyznaczniki macierzy oraz całki wielokrotne. Na pierwszym roku tydzień naukowy miał 45 godzin (czyli średnio prawie 8 godzin dziennie, wraz z sobotami – a co), a po nocach i wieczorami ćwiczyło się musztrę, strzelanie oraz wszelaką kurwolingwistykę (zadziwiające jest ile różnych zastosowań może mieć jedno małe słówko).