Drugi tom serii "Bobiverse" jest jeszcze lepszy od pierwszego. Główny bohater, skopiowawszy się pod elektroniczną postacią dużo, dużo razy, bada kolejne układy planetarne w okolicy naszego Słońca. Udaje mu (im?) się nawiązać kontakt z Innymi, którzy są od nas o tyle bardziej rozwinięci, że traktują nas bardziej jak moskity, a nie jak równorzędnych partnerów do kosmicznej rozmowy; w dodatku gadają do nas wyłącznie po mandaryńsku, bo dawno temu przechwycili wystrzeloną przez Chińczyków sondę i myślą, że wszyscy ludzie mówią tym językiem.
Odkrywamy jeszcze jedną planetę z myślącym Rozumem.
Jeden z Bobów zakochuje się w ludzkiej kobiecie, co jest o tyle kłopotliwe, że ludzie przecież żyją tylko mgnienie oka, a Bob jest praktycznie nieśmiertelny.
I tak dalej, i tak dalej. Wynalazki, nowe miejsca, VR, cywilizacje wznoszą się i upadają, łoś, Archimedes, Arnold i...
... i się już zamykam, bo i tak zdradziłem już za dużo. Lektura w każdym razie prima sorte, bardzo polecam. A trzeci tom już grzeje miejsce w blokach startowych 🙂
Książkę można kupić na przykład tutaj.
Jeżeli chcesz do komentarza wstawić kod, użyj składni:
[code]
tutaj wstaw swój kod
[/code]
Jeżeli zrobisz literówkę lub zmienisz zdanie, możesz edytować komentarz po jego zatwierdzeniu.