Z linuksem za pan brat

https://xpil.eu/cwl 📋

Jakiś czas temu opisywałem kilka różnych dystrybucji linuksowych. Porównywałem wtedy głównie prędkość uruchamiania poszczególnych wersji linuksa.

Jakiś czas potem pomyślałem sobie jednak, że może warto by potestować linuksowanie bardziej na poważnie.

Myśla ta była mi bardzo znajoma, ponieważ próbowałem się w życiu przerzucić na linuksa już tyle razy, że już dawno skończyłyby mi się palce, nawet gdybym zdjął obydwa buty oraz pomimo tego, że - wbrew temu, co być może sugeruje niezgrabny styl tego blogu - nie jestem pijanym pracownikiem tartaku.

Niemniej jednak postanowiłem spróbować raz jeszcze. Tym razem z nieco innego kąta.

Dotychczas moje próby polegały na tym, że instalowałem sobie jakiegoś linuksa na domowym komputerze, po czym po dość krótkim czasie znajdowałem kilka programów, których niezbędnie potrzebowałem, a które pod linuksem nie działają (nawet z WineHQ) oraz nie mają swoich linuksowych odpowiedników (przykład: SSMS).

Oczywiście rozwiązaniem alternatywnym mogłoby być postawienie linuksa na maszynie wirtualnej, ale po pierwsze oznaczałoby to z automatu potraktowanie go jako obywatela drugiej kategorii, a po drugie jeżeli mam coś testować porządnie to tylko i wyłącznie na maszynie fizycznej, prawda?

Po trzecie... I tak większość czasu przy komputerze spędzam w pracy, więc najlepiej byłoby owo testowanie przeprowadzić właśnie tutaj.

Tylko jak się za to zabrać?

Najlepiej byłoby mieć na fizycznej maszynie linuksa, a na wirtualnej windę, która i tak będzie mi w pracy niezbędna. Tylko że przecież nie mam instalki do Windows 7, a pirata (choćby i wirtualnego) na służbowym komputerze instalował nie będę. Może i nie jestem zbyt lotny intelektualnie, ale mam jeszcze resztki instynktu samozachowawczego.

Hmmmm.

Wreszcie wykombinowałem.

Metoda okazała się trochę zawiła, nieoczekiwanie przewrotna, ale za to wyjątkowo skuteczna.

Otóż zamiast instalować linuksa na maszynie służbowej (za co prawdopodobnie zostałbym skazany na pięć lat ciężkich robót drogowych) oraz zamiast instalować linuksa na maszynie wirtualnej (co i tak zawsze robię - warto mieć zawsze linuksową maszynę wirtualną pod ręką) zrobiłem tak:

1. Znalazłem w kieszeni kurtki malutki, szesnastogigabajtowy palec USB (zwany dla niepoznaki flaszką lub pędrakiem)
2. Za pomocą UnetBootIn zainstalowałem na owym palcu najnowszą wersję ElementaryOS, ustawiając parametr "persistence" na 5GB (co oznacza, że system operacyjny na pędraku będzie miał do dyspozycji 5GB miejsca na zapisywanie danych użytkownika)
3. Wyłączyłem kompa
4. Włączyłem kompa i zanim się na dobre rozbujał, wcisnąłem Esc i kazałem mu sie uruchomić z flaszki
5. Sprawdziłem, że flaszka faktycznie zapamiętuje moje ustawienia (a więc: pobrałem wszystkie aktualizacje, zmieniłem kolorek pulpitu i wykonałem testowy restart)
6. Zainstalowałem na flaszce VirtualBox-a
7. Dodałem do VirtualBox-a lokalny FIZYCZNY dysk twardy
8. Utworzyłem maszynę wirtualną typu Windows 7 oraz dodałem do niej ww. dysk twardy.
9. Z lekko mięknącymi z niepokoju nogami uruchomiłem tę maszynę...
10. I zadziałało!
11. Co prawda teraz do Windows mam tylko jeden monitor, drugiego używam permanentnie do linuksa, ale przynajmniej linuks jest teraz "właścicielem" maszyny, a Windows tylko "gościnnie" z niej korzysta.
12. Kolejna zaleta: mogę flaszkę zabrać ze sobą i używać wszędzie tam, gdzie znajdę komputer z wejściem usb...

Wad jak na razie znalazłem bardzo niewiele:

1. Muszę pamiętać o tym, żeby przed wyjściem z pracy wyłączyć komputer, wyjąć flaszkę i włączyć komputer (czasem potrzebuję zalogować się zdalnie z domu, po VPN/RDP, nasz firmowy software do VPN pewnie by się bardzo skrzywił na widok niestandardowego desktopa pod tym adresem IP)
2. Windows ma "tylko" jeden monitor do dyspozycji.
3. Maszyna wirtualna z Windows działa odrobinę wolniej, niż ta sama maszyna bez wirtualizacji. Na moje oko mam jakieś 90% oryginalnej wydajności. Da się wytrzymać.

Wyżej opisaną przekładkę zrobiłem w połowie grudnia, wtedy też pisałem ten tekst. Jeżeli go czytasz, Czytelniku, w okolicach połowy stycznia, to znaczy, że "wytrzymałem" w takiej konfiguracji już około miesiąca.

Dopisane trzy dni później: po raz kolejny mój optymizm okazał się nadmierny. Metoda jest świetna, niestety Windows nie za bardzo lubi być przełączany między dwiema kompletnie różnymi maszynami, w związku z czym wziął i się zdeaktywował, i musiałem potem ścigać chłopaków z IT, żeby mi go reaktywowali. Zdziwieni byli bardzo.

Dopisane trzy dni i pięć minut później: kolega z biurka obok jest zachwycony tą metodą - mówi, że ma w domu kilka starożytnych dysków twardych z systemami, które nie uruchomią się na nowoczesnym hardware. Dzięki tej metodzie udało mu się ponoć "wskrzesić" jakieś starożytne komputery na chwilę - wystarczająco, żeby odzyskać z nich pamiątkowe dane.

https://xpil.eu/cwl 📋