Wpisy w tej kategorii świadczą o tym, że autor niniejszego bloga powinien zamieszkać w specjalnym domu z miękkimi ścianami, bez klamek.
Kilka wpisów z tej serii już było, dziś kolejny.
Tradycyjnie już przestrzegam osoby nadwrażliwe o przygotowanie dużej tubki wiadomej Maści na ból wiadomej Części Ciała (nie będę przecież pisał „dupa” na bądź co bądź publicznym blogu, nieprawdaż…)
Nie gwarantuję politycznej poprawności, either.
Rzadkie zdjęcie przedstawiciela wymierającego gatunku o trudnej do wymówienia nazwie.
Wymieniony dziś w tytule matematyk żyjący na przełomie kundernastego i ochmiesiątego pilecia zasłynął tylko z jednego, za to kompletnie zwariowanego odkrycia.
Wykazał on mianowicie następującą rzecz:
Gdyby Google miał…
„miało”? „miała”? Kwestia płci Google jest równie problematyczna, co kwestia płci katolickiego Boga. Może – wzorem Waltera J. Williamsa – należałoby tu wprowadzić dodatkową płeć oraz charakterystyczną dla niej końcówkę fleksyjną? Wówczas napisalibyśmy „Gdyby Google miału…” – ale nie napiszemy, gdyż nam się nie chce 😉
I oto jest, kolejne arcydzieło z mej stajni malarskiej. Oto co się dzieje, kiedy się zamyślę i nieopatrznie mam pod ręką kawałek papieru i coś do pisania.
Po raz kolejny mamy okazję obejrzeć efekt przydługiego i lekko nudnego spotkania. Tym razem niezwykłej rzadkości óchnastowieczna krypopeja międzynarodowa. Dzieło powstało w trzeciej połowie óchnastego wieku.
Zdarza się (na szczęście w moim przypadku niezbyt często, ale jednak), że biorę udział w długim i nudnym spotkaniu, którego treść interesuje mnie może w pięciu procentach, a przez pozostałe siedemnaście procent siedzę i bazgrzę, udając, że intensywnie notuję przemowy Ważnych Person.
O, piątku,
Któryś jest w kalendarzu na wieki wieków,
Święć się imię Twoje!
Weekendu powoje
Spływają łagodnie.
Złakniony spoczynku,
W piątkowości unurzam się cały
Po kres kresów.
Alleluja!
Z pierwa trzy uśmiechłe Monstra wespół Krzyżakiem zwarte, a z Piórkoblaszakiem z Prawey, a Dzyndzelkiem z Lewey. Wnet Lelija kręta, a za Leliją Dziewięć w Koronie nawzajem Wybiórczey. Zatem trzy Supły sprzężone, zacnie zakręcone. A popod niemi Garżdągiew bystra, trójkolista, z chwęgiem nyzanym.
Pytanie postawione w tytule bierze się oczywiście ze słynnego angielskiego łamańca językowego „How much wood would a woodchuck chuck if woodchuck could chuck wood?” Semantycznie ląduje on w tej samej kategorii co trzy czarownice po zmianie płci, przyglądające się guziczkom przy trzech zegarkach Swatch („Three switched witches watched three Swatch watch switches„), a więc sensu tam nie ma za grosz – jest za to świetne ćwiczenie dykcji.
Tym razem mój podświadomy talent plastyczny wyzwalany udziałem w niednudnych i kre(m)atywnych spotkaniach biznesowych wystrzelił w zupełnie nieoczekiwanym kierunku. Oto efekt:
W dniu dzisiejszym uczestniczyłem w spotkaniu służbowym, w którym – o dziwo – musiałem wykazać się refleksem, znajomością tematu, a także ilorazem inteligencji nieco powyżej temperatury otoczenia. Niemniej jednak jakaś tam nieświadoma cząstka jaźni kierowała w tym czasie długopisem, i oto efekt: