To jest ostatni (uff) wpis z serii o architekturze hurtowni baz danych.
A wyrażając się nieco precyzyjniej - ostatni z "oficjalnej" części serii.
Przyznam się przed samym sobą, że liczyłem, iż uda mi się poruszyć więcej zagadnień, niż tylko pokazane tutaj podstawy - ale lenistwo niestety znów wygrało i zamiast kompletnego podręcznika mamy tylko trochę po wierzchu liźnięty temat. Oczywiście publicznie nigdy bym się nie przyznał do lenistwa, a więc zwalę winę na brak czasu.
Niemniej jednak jest to już całkiem dobry punkt zaczepienia do dalszych dywagacji i prób - które jednak odłożę na późniejszy, bliżej nieokreślony termin. Oznacza to, że w przyszły piątek najprawdopodobniej nie pojawi się już kolejny odcinek z tej serii, jednakowoż od czasu do czasu coś tu jeszcze dopiszę, bo właściwie czemu by nie?
Żeby jednak nie wyglądało to na przedwczesną ewakuację, poniżej przedstawiam wysoce zaawansowany, jedyny w swoim rodzaju schemat poglądowy tego, co przez ostatnich 11 odcinków pracowicie malowałem słowami.
Schemat został wykonany w technologii ręka-papier, przy użyciu ekskluzywnego sprzętu biurowego marki o-connect:
Podsumowując tę króciutką serię pozwolę sobie jeszcze wspomnieć, że chociaż opisane tutaj schematy przepływu danych nie są niczym odkrywczym ani rewolucyjnym, wdrażane prawidłowo pozwolą utrzymać dane w ryzach, podłączać nowe systemy źródłowe oraz nowych konsumentów danych w sposób w miarę "bezbolesny", a także oprzeć na nich rozwiązania typu MDH (Master Data Hub) czy też rozmaite projekty typu Data Quality.
Najważniejsze jest tu zrozumienie funkcji, którą pełni każda z warstw i nie mieszanie ich pod żadnym pozorem, choćby nie wiem jak bardzo kusiło "pójście na skróty".
Dziękuję za uwagę!
Jeżeli chcesz do komentarza wstawić kod, użyj składni:
[code]
tutaj wstaw swój kod
[/code]
Jeżeli zrobisz literówkę lub zmienisz zdanie, możesz edytować komentarz po jego zatwierdzeniu.