To jest ostatni (uff) wpis z serii o architekturze hurtowni baz danych.
A wyrażając się nieco precyzyjniej – ostatni z „oficjalnej” części serii.
edw
EDW #10: Data Marts
Dotychczas omówiliśmy sobie pięć z siedmiu warstw logicznych hurtowni danych. Dziś czas na warstwę szóstą: Data Marts (w skrócie: DMARTS albo DM).
Jest to ostatnia warstwa hurtowni, nad którą mamy pełną kontrolę. Dane w warstwie DMARTS pochodzą bezpośrednio z EDW, a więc z punktu widzenia jakości danych jest to warstwa równie solidna, jak bezpośrednio ją poprzedzająca EDW.
EDW #8: EDW
Ten wpis należy do serii wpisów poświęconych architekturze hurtowni danych.
Tytuł dzisiejszego wpisu nieco pachnie rekurencją, ale to tylko pozór. Tak wyszło. Albowiem omawiać dziś będziemy najważniejszą z warstw logicznych hurtowni danych, czyli warstwę EDW.
EDW #7: Landing & XREF
Ten wpis należy do serii wpisów poświęconych architekturze hurtowni danych.
Warstwy Landing oraz Cross Reference (w skrócie: XREF) idą zawsze w parze.
Dla dowolnej encji E w naszej hurtowni danych prawdziwe jest jedno z dwóch zdań:
- E pochodzi z dokładnie jednego systemu źródłowego
- E pochodzi z więcej niż jednego systemu źródłowego
Warstwy Landing oraz XREF są wykorzystywane w przypadku numer 2, a więc wówczas, kiedy jakaś encja w naszej hurtowni pochodzi w kilku różnych systemów źródłowych.
EDW #6: Stage
Ten wpis należy do serii wpisów poświęconych architekturze hurtowni danych.
Tydzień temu omówiliśmy sobie warstwę systemów źródłowych, dziś czas na warstwę Stage.
Jak napisałem na samym początku tej serii, każda z warstw w DW pełni jakąś konkretną, dobrze zdefiniowaną funkcję. W przypadku Stage funkcją tą jest przechowywanie dokładnej kopii danych źródłowych, dzięki czemu możemy z nimi eksperymentować, kombinować, analizować pod kątem dalszej użyteczności w DW i tak dalej.
Począwszy od warstwy Stage aż po przedostatnią, szóstą warstwę (czyli Data Marts), wszystkie dane naszej DW będą przechowywane w rozmaitych tabelach w bazie (bądź w bazach) danych. Stąd też wymóg, żeby każdy system źródłowy był w stanie udostępnić nam dane w postaci tabelarycznej, bądź też „łatwo tabelaryzowalnej”, na przykład XML czy JSON.
EDW #5: Źródło
Ten wpis należy do serii wpisów poświęconych architekturze hurtowni danych.
Tydzień temu wymieniłem siedem logicznych warstw DW. Dziś omówimy sobie warstwę numer 1, czyli systemy źródłowe.
EDW #4: Siedem warstw
Ten wpis należy do serii wpisów poświęconych architekturze hurtowni danych.
Zgodnie z obietnicą, dziś zakaszemy rękawy i w końcu trochę sobie pobrudzimy ręce konkretami.
Hurtownia danych, którą opisuję w niniejszej serii, składa się z siedmiu warstw logicznych. Każda z nich pełni określoną rolę. W gotowym rozwiązaniu dane płyną od warstwy #1 do warstwy #7. Tak naprawdę celem tej serii jest pokazanie Czytelnikowi owych siedmiu warstw, logiki przepływu danych między nimi, sposobu ich implementowania, a także płynących z takiego podejścia zalet (oraz nielicznych wad).
EDW #3: Mierz siły na wymiary
Ten wpis należy do serii wpisów poświęconych architekturze hurtowni danych.
Tytuł dzisiejszego wpisu ukradłem Komandorowi McPig (temu z Muppet Show). Dziś opowiemy sobie pokrótce o jednej z najważniejszych kwestii, którą należy wziąć na warsztat we wczesnej fazie projektowania jakiejkolwiek hurtowni danych: ujednoliceniu wymiarów.
Zagadnienie to było już poruszane na tym blogu wcześniej, ale nie szkodzi. Ważne tematy trzeba utrwalać.
Uroki irlandzkiej pogody
Jak mówi stare irlandzkie powiedzenie, jeżeli nie widać gór, to znaczy, że pada, a jeżeli góry widać, to znaczy, że będzie padać.
Albo, jak mawia mój szwagier, „dawno nie padało, pojutrze będzie dwa dni…”
Wpisy o pogodzie są nudne – no bo ileż można, nieprawdaż. Tym bardziej, że mieszkając w Irlandii w zasadzie nie widzę niczego poza deszczem, chmurami i ogólnie pojętą szarzyzną. Prawda?
Prawda. Z tym, że – już chyba na tym blogu tradycyjnie – gówno prawda. Lokalna pogoda potrafi zaskoczyć nie tylko polskich drogowców, ale nawet autochtonów.
EDW #2: Słowniczek
Ten wpis należy do serii wpisów poświęconych architekturze hurtowni danych.
Zanim przejdziemy do konkretów, najpierw przedstawię kilka podstawowych definicji, żebyśmy mówili wspólnym językiem.
Uwaga #1: Definicje są pisane moim własnym widzimisię (nie będę ściągał z Wiki), jeżeli widzisz jakieś braki lub niedociągnięcia, komentuj śmiało, poprawię.
Uwaga #2: poniższa lista jest stworzona ad-hoc – będę ją (być może) rozbudowywał w miarę potrzeb. Być może nawet kiedyś ułożę ją alfabetycznie… Poniższe definicje to nie jakieś kompendium wiedzy, pochodzą z różnych podwórek, dotyczą różnych zagadnień
EDW #1: Wstęp
Ten wpis otwiera serię poświęconą zagadnieniu wystarczająco interesującemu, żeby poświęcić mu kilka wpisów, a zarazem wystarczająco niszowemu, żeby nadawało się na bloga xpil.eu.
W odróżnieniu od poprzednich serii, które pisałem od przypadku do przypadku i od kaprysu do kaprysu, tym razem planuję solidnie przyłożyć się do zagadnienia i stworzyć coś od deski do deski, porządnie i bez „iścia” na łatwiznę. Nie gwarantuję, że się uda, ani że będzie ciekawie lub mądrze. Ale postaram się postarać 🙂
Ankieta www: wyniki
Uruchomiłem niedawno wśród swoich Czytelników krótką ankietę na temat adresów www. Pytanie brzmiało: czy adres bloga powinien zaczynać się od www, czy nie?
W ciągu zaledwie miesiąca trzech dni w ankiecie wziął udział ogromny tłum ludzi! Głos oddało aż 15 osób! To oznacza jakieś pół człowieka pięć człowieków dziennie!
Ankieta: z www czy bez?
Trafiłem niedawno na dyskusję, czy używać w adresie URL prefiksu „www.”, czy nie używać.
Zwolennicy używania prefiksu twierdzili, że to jest standard Internetu, że ludzie się przyzwyczaili, że adresy www zaczynają się od www, i że adresy bez tego prefiksu mogą zostać nie rozpoznane (czy „xpil.eu” to adres www czy może nazwa środka na porost włosów?). Jest w tym trochę racji…
Z kolei przeciwnicy używania „www.” w adresach www twierdzą, że współcześni użytkownicy są już tak wytresowani w używaniu Sieci, że jest im absolutnie wsioryba. Dlatego też lepszy jest krótszy adres, w razie, gdyby trzeba go było gdzieś przepisać. Kolejny argument przeciwko używaniu prefiksu „www.” jest taki, że więcej się dzięki temu zmieści w pasku adresu (mniejsza szansa na to, że jakaś ważna część adresu „wyjdzie” poza prawą krawędź paska adresu).
Marsz!
Jak można przeczytać w Wikipedii, gość urodził się w lutym 1809 roku w Hamburgu, a zmarł zaledwie 38 lat później, w listopadzie 1847 roku, w Lipsku. A w międzyczasie zrobił coś, co pozwoliło mi prawie półtora wieku później zarobić pierwsze w życiu pieniądze (takie od obcych ludzi, bo kieszonkowe się nie liczy jako zarabianie…)