1
Krótki (i nieco niepokojący) artykuł o tym jak łatwo dziś wydobyć informację z "zaszumionych" danych.
2
Boni znów pisze! (a tu moja niedawna recenzja tej pisaniny).
3
Andrew tłumaczy binarną reprezentację różnych aspektów programowania algorytmów szachowych. 64-bitowa liczba, 64 pola na szachownicy...
4
Odkryłem kolejnego blogrolla. Nawet sympatyczny. W dniu, kiedy piszę te słowa, ma uzbieranych 656 blogów - wszystkie ręcznie sprawdzone i przejrzane, żadnych algorytmów. Przejrzałem kilka losowych pozycji, są perełki. Kiedyś przejrzę całość. Być może 😉
5
Paru jajogłowych zrobiło eksperyment i zbudowało symulację biura, w którym "pracownikami" są LLM-y. Efekt? Zasadniczo chaos. Do osobliwości jeszcze nam daleko.
6
Dynomight - nie bez przeszkód - policzył faktyczny procentowy udział produktów krwiopochodnych eksportowanych ze Stanów Zjednoczonych, pokazując jak beztrosko dziennikarze "renomowanych" gazet szafują liczbami bez ich uprzedniej weryfikacji.
Lubię jego teksty: pisze lekko, porusza (na ogół) ważne tematy i nie leci po łebkach.
7
Felix wskrzesił starego dobrego spinacza biurowego z pierwszych wersji MS Office. Tym razem Clippy jest podpięty do lokalnego elemelka. Pobawiłem się chwilę, działa.
8
Teryy Tao jest najwybitniejszym współcześnie żyjącym matematykiem[citation needed]. Na swoim blogu wrzucił niedawno artykuł, który zrozumiałem prawie w całości (rzadkość, zazwyczaj utykam na pierwszych paru słowach pierwszego zdania). Jakim cudem? Otóż Tao napisał sobie prototyp półautomatycznego algorytmu wspierającego przeprowadzanie dowodów matematycznych. Żeby było sympatyczniej, zrobił to w Pythonie, którego się właśnie uczy 🙂
9
Dla starych wyjadaczy śledzących na bieżąco technologie webowe to pewnie nic nowego. Ja się jednak mocno zdziwiłem - jak wiele można dziś osiągnąć używając "gołego" HTML+CSS+JS, bez żadnych frameworków, build-tools i innych hopsztosów. Ten artykuł pokazuje na kilku prostych przykładach jak to dziś wygląda. Aż się chce znów zacząć uczyć podstaw!
10
John objaśnia dlaczego liczba rozwiązań problemu ośmiu hetmanów nie dzieli się przez 12. No bo tak: wszystkich rozwiązań jest 92, ale po wyeliminowaniu obrotów i odbić pozostaje zaledwie 12. No to po dodaniu obrotów (4 warianty po 90 stopni) i odbić (2 warianty lustrzane) powinno się z tego zrobić 12*4*2=96 a jest tylko 92.
Ad. 1: Niesamowite. Ale naprawdę trudno uwierzyć, że odszumianie odzyskuje informację **bezpośrednio** z takiej pikselozy, bo nie zgadza się z drugą zasadą termodynamiki. 🙂 Kluczową rolę musi odgrywać znajomość algorytmu wykorzystanego do zaszumienia. Czy gdyby go „posolić”, dalej byłoby tak prosto?
Ad. 3: Ciekawe, ale przede wszystkim przypomina o potędze operacji bitowych, którymi nie umiem się posługiwać. 🙁
Ad. 4: Pięknie zaprojektowany, tylko jak to efektywnie przejrzeć? Jak wyłowić blogi, które mogą zainteresować mnie?
Ad. 5: Nie do wiary. 🙂
Ad. 6: Najfajniejsza jest ta klasyfikacja. Najwyraźniej rząd USA utworzył szczegółowy spis wszystkich rzeczy, które istnieją. Co na to DOGE? 🙂
Ad. 7: Świetne, muszę wypróbować.
Ad. 9: Na HN pod tym linkiem wywiązała się interesująca dyskusja: Łatwo zapominamy, że backendy różnych typów stron internetowych potrzebują różnych poziomów złożoności. Podejście one-size-fits-all nie działa, bo osobisty blog to coś zupełnie innego niż wielki sklep internetowy, chociaż i to, i to jest stroną WWW. Niby oczywiste, ale rzadko brane wyraźnie pod uwagę; a niekiedy zupełnie pomijane w dyskusjach o frameworkach itd.
> … Ad. 9: (…) bo osobisty blog to coś zupełnie innego niż wielki sklep internetowy (…)
Zgoda. Ja myślę, że autorowi artykułu chodziło bardziej o pokazanie, że mnóstwo funkcjonalności, które jeszcze jakiś czas temu były dostępne wyłącznie za pośrednictwem dużych frameworków, jest teraz dostępnych bezpośrednio w języku. Co nie zmienia faktu, że powyżej pewnego stopnia skomplikowania (lub skali, lub jednego i drugiego) użycie frameworka po prostu ma sens.
> Ad. 3: (…) przypomina o potędze operacji bitowych (…)
Kojarzę teraz, że kiedyś (naprawdę dawno temu, okolice chyba 2007 albo 2008 roku, może wsześniej) widziałem napisany w asemblerze algorytm do rozwiązywania problemu ośmiu hetmanów, w którym plansza była przestawiona właśnie jako 64-bitowa liczba całkowita bez znaku. Rozwiązania (wszystkie 92) znajdował w paru SHIFT-ach, XOR-ach i innych XAND-ach, w czasie pojedynczych mikrosekund (nie mili- tylko właśnie mikro-). Niby logiczne, że się da, a jednak zdumiewające.
> Ad. 4: (…) Jak wyłowić blogi, które mogą zainteresować mnie?
Jak wykombinujesz, daj znak sygnał 🙂
Ech, u mnie bariera językowa, by mieć komfort przejrzenia tego wszystkiego. Ale już mózg odmawia. Przepełnienie magazynów pamięci, a pan Hipokamp zaczyna gubić klucze do boxów.
Pozostaje podziw nad ulotnym i złudnym bogactwem ludzkości.