Pierwsza połowa "Sente" to w zasadzie jedna wielka sekwencja bojowa w przestrzeni międzyplanetarnej kilku różnych układów. Trudno mi cokolwiek więcej opisać, żeby nie zdradzić za dużo; w każdym razie z dwóch stron konfliktu (ludzie - maszyny) robi się ich nagle cztery, a jakby dobrze policzyć to może nawet i pięć. Daje to Autorowi mnóstwo okazji do manewrowania niewiadomymi tudzież wystrychania czytelników na dudka, a tych niewystrychniętych - zrobienia w bambuko ewentualnie konia. Dzięki temu książkę pochłonąłem w kilka wieczorów z wielką przyjemnością.
Końcówka... podobnie jak w poprzednich częściach, tu też pozostawia mnóstwo pytań, na które mam nadzieję znaleźć odpowiedzi w przedostatniej, szóstej części "Algorytmu wojny". Drużyna Wierzby jest poharatana, ale chyba wreszcie zyskała trochę wolnego czasu żeby wylizać rany i wreszcie dokopać SI. Wprawdzie "Dzika karta" to jeszcze nie koniec serii, ale już mocno z górki, przydałoby się jakieś światełko w tunelu.
Ciekaw jestem czy wreszcie zostanie do końca wyjaśniona historia Thorne'a, tajemniczego szeregowego, który kiedyś służył na dużo wyższym stanowisku, ale z niewiadomych powodów został zdegradowany.
Co najmniej raz czy dwa raz pojawia się też w tekście słowo "ariadna", czyżby szykowała się klamra? SI "Ariadna" zginęła kilka tomów temu, choć samego momentu jej śmierci nie widzieliśmy. A nuż?
Tak czy siak, "Sente" daję gdzieś między 8 a 9 na dziesięć i startuję do przedostatniego tomu.
Książkę można kupić na przykład tutaj.
Jeżeli chcesz do komentarza wstawić kod, użyj składni:
[code]
tutaj wstaw swój kod
[/code]
Jeżeli zrobisz literówkę lub zmienisz zdanie, możesz edytować komentarz po jego zatwierdzeniu.